Las Vegas en weer naar huis

Onze laatste dag is aangebroken en die brengen we door in Las Vegas.

We vertrekken van Hurricane naar Las Vegas een rit van een uurtje of twee en rijden naar de Bass Pro winkel. In Dallas zijn we hier ook al eens geweest en je staat versteld van alle outdoor artikelen die ze hier verkopen. Van speedboten, honderden hengels, tot geweren aan toe.
Je kijkt hier je ogen uit naar de honderden haakjes en blinkertjes die ze hier voor de hengelaars hebben. Niet aan ons besteed maar het is wel leuk om te kijken.

Vervolgens zijn we nog even naar de outlets gereden die hier vlakbij liggen, ik wilde nog graag een spijkerbroek van Tommie hebben, maar helaas is mijn maat uitverkocht. Ik zie wel een leuke aanbieding van een paar mooie Aerosoles schoenen, deze lopen altijd heerlijk.

Hierna zijn wij naar ons hotel gereden we slapen, wanneer we in Las Vegas zijn, in het Carriage House. Dit hotel ligt net achter de Strip en het Planet Hollywood hotel en het is een heerlijk rustig en betaalbaar hotel zonder casino, je kan hier ook makkelijk voor de deur parkeren. Omdat we nog te vroeg zijn om in te checken zijn we eerst een stukje de Strip afgelopen, het Bellagio en de fonteinshow verveelt nooit. Ook in het Bellagio is weer een mooie tentoonstelling te zien.
Vervolgens zijn wij nog even ons laatste ijsje bij Giardelli wezen eten, wel weer even samen delen want deze zijn behoorlijk groot, maar zo lekker.

Het was ondertussen tijd om in te checken en dan moet je na 3 1/2 week je auto uit gaan laden (lees uitmesten). Wat een spullen hebben we de afgelopen tijd weer ingeslagen, zie het maar weer eens allemaal in de koffers te krijgen. Gelukkig is Maarten een kei in het inpakken en alles zit er weer in.

's Avonds is de Strip altijd het leukst om te zien, als het donker is komen alle lichten en reclames het beste uit. Alleen is het 's avonds altijd mega druk om te wandelen, zoveel mensen die hier rond lopen, sommigen helemaal opgetut in super strakke glitter jurkjes, anderen in een korte broek met slippers aan want het is hier ´s avonds nog heerlijk warm.
Natuurlijk hebben we weer een aantal shows bekeken bij het Bellagio, de fonteinshow draait na 20:00 uur elk kwartier. Na een tijdje rond gekeken te hebben zijn we naar ons hotel teruggegaan, morgen vliegen we naar huis en we wilden er niet te laat inliggen.

Op het vliegveld van Las Vegas was het heel erg druk. Gelukkig konden wij in het hotel onze boardingpassen al uitprinten, dat scheelde weer een hoop tijd bij de automaten. Gelukkig zaten onze beide koffers net op het gewicht van de toegestane kilo's bagage, waren we er met 16 kg heen gegaan, nu zaten er wel een aantal extra kilo's bij. De wachtrij voor de douane was mega lang en schoot niet lekker op, we waren blij dat we op tijd op het vliegveld waren. Heel lang moesten we dan ook niet  wachten op het boarden. We vlogen via Detroit naar Amsterdam, waarbij de overstap op Detroit erg kort was, het was daar vliegtuig uit en gelijk weer vliegtuig in.

We zijn nu al een dag thuis en de jetlag houdt ons in zijn greep. Ondanks dat we het klokje rond geslapen hebben, voel je toch de moeheid in de middag toeslaan. Dit zal nog wel even een paar dagen duren, dit is toch altijd het nadeel van de reis terug.

We kunnen weer terugkijken op een geweldige reis. We hebben plaatsen bezocht waar we nog nooit zijn geweest en wat oude bekende Nationale Parken opgezocht, veel gewandeld en veel kilometers gemaakt, het was weer een reis met veel hoogtepunten. Amerika blijft voor ons toch een van de mooiste vakantielanden om naar toe te gaan, de weidse uitzichten en de lange rechte wegen, de afwisselende natuur, de ruige kust en de rode rotsen, het blijft je verbazen en verveelt nooit.  

We hebben deze reis 6895 kilometer gereden en slechts voor $ 450 getankt, dit is ongeveer 380 euro. probeer dit in Nederland maar eens.

 

Water Holes Slot Canyon in Page en de Grand Canyon North Rim.

Zondag, 9 oktober

In het zuidwesten van Amerika vind je veel ravijnen, een bijzondere vorm hiervan is de slot canyon.
Dit is een smalle gleuf tussen hoge bergruggen door, die dicht op elkaar staan. Hier in Page liggen diverse slot canyons, de bekendste zijn de Upper en de Lower Antelope Canyon, hier gaan dus de meeste mensen naar toe. Gisteren zijn wij daar nog even langs gereden en er stond een tour op het punt van vertrekken, met minstens 60 tot 70 mensen in een groep. Wij hebben de Lower Antelope Canyon al een aantal jaren geleden gezien en om dit nogmaals te zien in zo'n grote groep lijkt ons  niets. Het is vandaag ook Columbus Day dus het is gewoon erg druk hier in Page.

Gisteren hebben wij al een permit gekocht voor de Water Holes Slot Canyon, deze ligt ongeveer een mijl of 6 rijden vanaf Page, parkeren voor de brug over de canyon. De ingang is moeilijk te vinden want er staat niets aangegeven. De canyon lijkt qua vorm een beetje op de Antelope Canyon, alleen zijn de kleuren iets minder rood. De permits kosten $ 12 p.p. en zijn verkrijgbaar bij Horshoe Bend Slotcanyon tours in Page. Je moet de permit zichtbaar achter de ruit van je auto leggen. 
 
Je loopt vanaf de parkeerplaats over een rotsachtig gebied. Dit gebied is goed aangegeven door middel van cairns (steenhoopjes) tot je na een kwartiertje lopen bij een diepe geul aankomt. Deze geul ga je in en hier moet je links aanhouden, de rechterkant mag alleen nog met begeleiding. Wij starten hier om een uur of half tien. 

De bodem bestaat voornamelijk uit zand, dus het is pittig lopen. Je loopt eerst in een wat wijdere kloof, met om je heen al mooi gekleurde rotsen, de kloof wordt, hoe verder je komt, steeds smaller, tot de wanden nauwelijks een meter van elkaar af staan. Vervolgens kom je bij een verschrikkelijk gammele lader, die moet je op om in het tweede gedeelte van de slot canyon te komen. Hierna volgen er nog 4 oude gammele ladders die vaak net even te kort zijn om makkelijk op het volgende niveau te komen.

 

Gelukkig zijn wij zo langzamerhand een stel oude berggeiten aan het worden, op handen en voeten en op je billen schuivend kom je ook erg ver. Soms is de ladder zo kort dat je jezelf op moet trekken om boven te komen. Naar beneden gaat dan alleen maar zittend en schuivend. Het was even aanpassen maar we hebben het gedaan.

Dit was weer een geweldige wandeling, vooral omdat we op de heenweg helemaal alleen hier liepen. Op de terugweg kwamen we een viertal mensen tegen. Deze canyon is nog redelijk onbekend bij het massa toerisme. We hebben, inclusief heel veel foto tijd en een korte pauze, 3 uur over de hele canyon gedaan. We waren hier op het juiste tijdstip, want de lichtinval was geweldig en geheel onverwacht. 

Hierna zijn we even naar de Safeway gereden om ons plan voor morgen te trekken, daar hebben ze namelijk wel werkend internet. We wilden eerst 3 nachten in Page blijven, maar dit worden er maar 2. Het Best Western Plus Lake Powell hotel is wel o.k., maar het internet is hier rampzalig, je mail checken, whatsappen het gaat gewoon niet. Het personeel is hier gewoon onbeschoft. Bij de receptie wordt terwijl je tegen ze praat, gewoon naar een andere gast toe gelopen. Bij het ontbijt vanochtend werd beweerd dat we al geweest waren en maar volhouden van wel. Wel goed je formuliertje afkruisen met de juiste kamernummers muts. Hier komen we dus echt niet meer terug en we zijn ook wel klaar met Page vanwege de drukte hier. We gaan morgen alvast een stukje richting Las Vegas rijden.

Maandag, 10 oktober

De North Rim van de Grand Canyon

Gisteravond ben ik gaan bedenken wat we vandaag zouden gaan doen, in ieder geval al een stuk richting Las Vegas. Wat ligt er op de route en wat is een mooie weg.

Het is de 89a geworden een prachtroute, die begint ten zuiden van Page (zie kaartje).

Dit is een scenic route, eerst rij je langs de Vermilion Cliffs een prachtig gebied met bergen in verschillende tinten rood, roze en grijs.

Hier ligt ook de Wave, een heel bijzonder gebied waar je voor ingeloot moet worden. Vervolgens de afslag genomen naar de North Rim van de Grand Canyon.  Vanaf de weg is het dan nog ongeveer 40 mijl rijden tot de ingang van het Park, dit is best wel een flink stuk, maar het is een heel mooie weg door bossen en weiden.

 Eerst zijn we naar het Visitor Centrum gereden en hebben een bak koffie gehaald en dit opgedronken op het terras bij de Lodge daar. Hier heb je al een mooi uitzicht op de Grand Canyon. Helaas stond de zon verkeerd en kwamen de kleuren niet zo mooi uit, maar het is en blijft prachtig.

Wij hebben hierna de beide routes naar de scenic viewpoints gereden. Eerst naar Point Imperial, het hoogste punt in het park. Hier heb je een geweldig uitzicht over een weer ander gedeelte van de Grand Canyon.

Vervolgens zijn wij de andere route opgereden naar Cape Royal, langs deze weg die ongeveer 24 km lang is liggen allerlei viewpoints. Overal is het uitzicht weer anders. Het mooiste uitzicht, dat vonden wij, heb je bij Angels Window en Cape Royal. Bij Angels Window loop je over een Arch heen naar een viewpoint boven op de Arch. Een gammel metalen hekje zorgt ervoor dat je niet van de kliffen stort de Grand Canyon in en die is echt heel erg diep (ongeveer een kilometer).

 

's Middags stond de zon beter en was het heel helder weer, we konden de San Francisco Mountains zien, die 170 km verderop liggen.  In 2010 hebben we de Grand Canyon aan de zuidkant gezien en nu dus de noordkant, beide kanten zijn niet met elkaar te vergelijken. Misschien komt het door de rust hier en het heldere weer, maar we vonden deze kant mooier dan de zuidkant.

 

 In de verte de San Francisco Mountains

 

Vandaag slapen we in Hurricane in het Wingate Zion hotel, een splinternieuw hotel, met mooie ruime kamers. Alleen de koelkast maakt een geluid alsof we naast de startbaan van Las Vegas slapen, die gaat vannacht dus lekker uit.

Valley of the Gods, Moki Dugway en het Forrest Gump Point

Vandaag rijden wij van Blanding naar Page en dat doen we met wat uitstapjes onderweg. We gaan eerst de Valley of the Gods bezoeken en daarna gaan we via de Moki Dugway naar het Forrest Gump point van Monument Valley, een volle dag weer.

De Valley of the Gods ligt aan Hwy 163 en wij rijden hem van noord naar zuid. Omdat wij ’s ochtends deze route rijden hebben wij de zon achter ons en kleuren de rotsen mooi rood. De Valley of the Gods is een gebied vol met eenzame rotsen die midden in het landschap de meest vreemde vormen hebben. Via een 17 mijl lange gravelweg kan je door dit geweldig mooie gebied rijden. De gravelweg is goed te rijden met een SUV. Je ziet  hier campers en tentjes van mensen die hier de nacht hebben doorgebracht. Wat geweldig om dit op zo’n bijzondere plek te kunnen doen, wel koud want de nachten liggen maar net boven het vriespunt. We rijden de hele weg door de Valley of the Gods en stoppen op veel plaatsen en kijken vol bewondering om ons heen naar al dit natuurschoon. Het is nog vroeg en we hebben, buiten de kampeerders, de plek bijna voor onszelf alleen en de stilte hier is ongelooflijk. Deze plek lijkt op Monument Valley, alleen dan zonder een menigte mensen. Rij je daar in file door het park heen, hier is het rust en stilte.

 

 

Aan het eind van dit park (of het begin, het ligt eraan van welke kant je komt), rij je de Moki Dugway  op, een 3 mijl lange weg met losse steenslag, die steil zigzaggend naar boven slingert. Je kan deze weg prima  met een auto rijden. De weg is smal, dus passeren doe je op plekken waar het wat breder is. Maarten heeft als een volleerd terreinrijder de auto naar boven en weer terug gereden, je hebt hier een wijds uitzicht over het omringende landschap.

 

 

Na de Moki Dugway  zijn we naar het Muley Point gereden een onverharde weg nr. 241. 5 mijl verderop heb je een geweldig uitzicht op Monument Valley en de San Juan River. Na hier een tijdje van het uitzicht genoten te hebben moesten we de Moki Dugway dus ook weer naar beneden rijden.

Vervolgens zijn we de 163 S opgereden richting Monument Valley, hier ligt het zgn. “Forrest Gump punt”. Hier moet iedereen een  foto maken van de weg die naar Monument Valley gaat. Er staan overal waarschuwingsborden van “pas op voor overstekende voetgangers”, niet onnodig want iedereen wil midden op de weg een foto maken. Het was behoorlijk druk vandaag en de auto’s reden af en aan, je mag hier ongeveer 100 km per uur dus als je  midden op de weg staat, is het oppassen geblazen. Niet voor een bus Chinezen, die gewoon in het midden van de weg gingen staan, lak aan alle auto’s die langsreden, levensgevaarlijk. Wij zijn een klein stukje doorgereden en dan sta je veel rustiger en kan je het verkeer veel beter aan zien komen. Natuurlijk hebben wij ook een foto gemaakt midden op de weg, heel voorzichtig, alleen staan we er zelf niet op.

 

 

Vervolgens zijn we naar Page gereden en permits gehaald voor de Water Holes Slotcanyon die we morgen gaan lopen. Deze permits zijn alleen nog te kopen in Page bij de Horseshoebend Slotcanyon tours, dit bedrijf zit achter de Burgerking.

We zitten in het Best Western Plus Hotel Lake Powell, best een mooi hotel, alleen het internet is hier rampzalig het werkt gewoon niet, volgens het personeel is dit gebruikelijk hier, het komt en gaat, een schande voor zo’n duur hotel.

normale personenauto of een niet te grote camper te rijden. Wel steil, dus rustig aan

Day of the Arches and so much more.

Wij waren al vroeg in Arches want we gaan vandaag 2 tochten van onze bucketlist schrappen. Eerst gaan we de Delicate Arch trail  lopen, die we gisteren vanwege de grote mensenmassa's hebben overgeslagen. 

Toen wij aankwamen stonden er al veel auto's op de parkeerplaats. Er zijn natuurlijk altijd wat vroege vogels, die de zonsopkomst daar willen meemaken. Wij vinden 8 uur starten vroeg zat, het is toch ook nog meer dan een half uur rijden vanaf ons hotel.

 

De trail naar Delicate Arch gaat eerst over een normaal pad flink omhoog, daarna is het klimmen geblazen. Je loopt over de rode rotsen steil naar boven, maar dan ben je er nog niet. Hierna volgt een 200 meter smalle richel langs de berg waarna je opeens voor de Delicate Arch staat. Dit is wel een schitterend gezicht,  die grote Arch midden in the middle of nowhere. Deze boog is 14 meter hoog en 10 meter breed. Gelukkig gedroeg iedereen zich hier netjes, even een foto onder de Arch maken en dan de volgende weer, zodat iedereen zijn of haar foto kon maken. Pas als je iemand hieronder ziet staan dan besef je pas hoe groot deze Arch is.

 

De klim naar boven

De richel

 

Delicate Arche

 

We hebben hier een hele tijd zitten genieten van het uitzicht, het was nog redelijk rustig boven. 
Toen wij naar beneden liepen werd het steeds drukker en beneden aangekomen was de parkeerplaats al zo goed als vol.

 

Onderweg nog even een uitstapje gemaakt naar de Skyline Arch, een klein stukje lopen vanaf de weg.

 

Skyline Arch

 



Toen het 2e puntje van onze bucketlist, de Devils Garden trail naar de Dubbel O Arch. Deze trail begint bij de parkeerplaats en deze was al helemaal vol. Gelukkig mochten we aan de zijkant parkeren. We hebben gezorgd voor voldoende water, want er is hier haast geen schaduw en er moet flink geklommen worden. 

Eerst kwamen wij langs Landscape Arch, deze boog is heel dun op veel plekken. Ook zag je hier de Partition Arch in de hoogte liggen, waar we later voor zouden staan.

 

 

 Landscape Arch

 

Partition Arch vanaf beneden

 

Maar eerst de klim omhoog en die is behoorlijk steil, daarna volgen een paar heel erg grote rotspartijen waarover je heen moet klimmen. Deze genomen met het zweet in mijn handen, waarna we de trail naar Dubbel 0 Arch zijn gaan lopen. Dit zou nog 0,9 mijl zijn, dan denk je appeltje eitje, maar niets is minder waar. Je klimt over hoge rotsen, loopt over smalle richels en als je dan denkt het schiet maar niet op, dan sta je op een behoorlijk schuin stuk rots te kijken naar de Dubbel 0 Arch. Met ons nog meer mensen die hier hun telefoon lieten vallen, die zie je dus nooit meer  terug. 

 Dubbel 0 Arch

 

Hierna zijn we nog naar de Navajo Arch en de Partition Arch gelopen. De Partition Arch vond ik wel een van de mooiste in dit gebied. Je kijkt onder deze Arch door over een heel ruig gebied, wat een uitzicht! In Zuid-Afrika heb je op de Panoramaroute Gods Window, ik vond dit veel meer van toepassing op deze Arch.

Navajo Arch

 

 

 

De Partition Arch 

 

Toen waren onze knolletjes op en zijn we de steile weg naar beneden weer afgelopen. Gelukkig hadden wij genoeg water bij ons, want het was goed warm geworden. Loop je in de ochtend met een vest aan en is het rond het vriespunt, 's middags is het 25 graden. Je hebt hier dus behoorlijke temperatuur verschillen. Het was wel een dag van veel en steil klimmen en dalen, ik ben blij dat we dit niet aan het begin van onze vakantie hebben gedaan, de benen zijn ondertussen goed ingelopen. We zijn vervolgens het park uitgereden, Arches is en blijft een van de bijzonderste parken.

 

We zijn al een stuk naar het zuiden gereden, want morgen willen we naar Page. We slapen vanavond in Cliff's Palace Motel in Blanding en we hebben nog nooit zo'n bijzondere kamer gehad. We werden heel enthousiast ontvangen door Cliff zelf. Kamer no 7 is eigenhandig door  hem verbouwd en gerestaureerd.  Onze kamer is helemaal ingericht als een blokhut met als thema de eerste pioniers. Alles is door hem geschilderd, de muren, het plafond, de schilderijen. Hij liet ook nog kamer 6 zíen, die was ingericht als een stal, de overige kamers moest hij nog doen. Van buiten een simpel motel, van binnen heel bijzonder. 

 

Alles is dus geschilderd niets is echt, muren, plafond etc.

Canyonland, Death Horse State Park en Arches

In 2012 hebben wij dit gebied ook al eens bezocht en nu gaan we in de herkansing.

 

Vanochtend zijn we vroeg vertrokken want het is druk in Moab. We gaan vandaag naar Canyonland National Park. 

 

Canyonland NP ligt ongeveer een 40 minuten rijden van ons hotel. We rijden om half 8 weg, dan pas wordt het licht en even na 8 rijden we het park binnen. Wij zijn gelijk naar de Mesa Arch gereden want we hoopten dat het om deze tijd niet zo druk zou zijn. Die drukte viel gelukkig wel mee, was het niet, dat er een groep Chinezen bezig was met het maken van ontelbare selfies. Omdat wij graag een foto willen van de Arch met zo min mogelijk, of geen, mensen erop duurde het een tijdje voor ze uit de buurt waren. 

 

 

In Canyonland en Arches zijn op dit moment heel veel Aziatische medemensen, op zich prima, maar ze houden totaal geen rekening met andere mensen. Ze stoppen midden op de doorgaande weg om, op hun dooie gemak, een foto te maken, al wordt er getoeterd en geroepen, ze blijven gewoon staan tot ze klaar zijn. 

 

Na Mesa Arch zijn wij nog wat andere viewpoints afgegaan en hebben een wandeling gemaakt naar de Buck Canyon Overlook, hier zie je een grote krater waarvan men niet weet wat het geweest is, het kan een dode zee zijn of een meteoriet inslag.

 

 

Nadat we alle viewpoints bezocht hebben, zijn wij doorgereden naar Death Horse Point State Park. Hier moesten we $ 10 entree betalen. Maarten wordt al gezien als senior en daar maken we dankbaar gebruik van.

Het is een vrij klein park, maar bij het viewpoint heb je een mooi uitzicht op de meanderende Colorado River. Na hier weer veel foto's gemaakt te hebben, je blijft hier fotograferen, was het een uur of twee. Te vroeg voor het hotel, dus dan toch maar even een stukje Arches National Park meenemen.

 

 

We wilden ook informeren of we de Fiery Furnace Walk konden lopen morgen, deze hebben we in 2012 gedaan en we vonden deze wandeling geweldig leuk. Normaal kan je deze wandeling via internet reserveren, maar vanwege de werkzaamheden in het park kon dit alleen persoonlijk bij het
Visitor Center. Helaas voor ons zit deze wandeling al vol tot a.s. dinsdag en dan zijn wij al weer een stuk verder weg.

 

Wat is het ontzettend druk in Arches. Het is al bijna file rijden in het park, maar bij de viewpoints is het zoeken naar een plekje. Er zijn ook heel veel parkeerplekken afgesloten i.v.m. de wegwerkzaamheden die hier plaatsvinden.

Na een bezoek aan Balancing Rock zijn we doorgereden naar de Windows sektion. Ook hier was het heel erg druk met allerlei selfies makende mensen onder de North Window Arch, die van geen wijken wisten. Konden we in 2012 nog foto's maken zonder mensen erop, nu was dat onmogelijk. Alleen bij de South Window Arch lukte dit tenslotte, want daar konden ze niet opklimmen.

 

 

 

Vervolgens zijn wij naar de Delicate Arch Trail gereden, dit is een pittige wandeling met een hoogte verschil van 146 meter. Hier zou je laat in de middag een geweldig uitzicht hebben op Delicate Arch en ook over het hele park. Dit dachten met ons nog honderden mensen, het was hier zo druk dat het de Kalverstraat wel leek op zaterdagmiddag. We zijn halverwege omgekeerd, dit is me toch echt te gortig om boven op een berg met honderden mensen, inclusief een hoop selfies makende Aziaten, naar een Arch te kijken met tig mensen die hier onder blijven staan. Morgenochtend gaat hij in de herkansing.

 

We slapen in Moab in het Best Western hotel Greenwel Inn een prima hotel, met ruime kamers. Overnachten in Moab is duur en overal zie je bordjes met no vacancy. Gelukkig hebben wij dit hotel al maanden geleden geboekt, dit scheelt een hoop geld en veel gezoek naar een beschikbaar hotel.

 

Vergeleken met 2012, toen wij hier ook waren, is de drukte enorm toegenomen. Ik ben blij dat we meegemaakt hebben hoe anders het kan zijn, rustig en zonder de grote drommen mensen die zich overal staan te verdringen om maar zo goed mogelijk op een foto te staan.